O Centro de Documentación das Artes Escénicas e da Música (CDAEM) nace en 2019 a través da Orde CUD/428/2019 de 14 de abril, que concreta o proxecto de integración dos dous centros de documentación do Instituto Nacional das Artes Escénicas e da Música (INAEM).

O obxectivo do CDAEM é “recompilar, sistematizar, conservar, difundir e pór a disposición de investigadores, profesionais dos sectores artísticos, educadores e cidadáns en xeral os materiais artísticos, gráficos, documentais e audiovisuais que reúna sobre as actividades relacionadas coas artes escénicas e musicais en España, así como elaborar estudos estatísticos ou de calquera outro tipo que sirvan para a súa conservación, posta en valor e estudo”. O CDAEM continúa o rigoroso labor de preservación documental realizado nos anteriores centros de documentación e garante, á súa vez, a innovación necesaria para responder ao reto da dixitalización e ás demandas de accesibilidade dos usuarios do século XXI.

Con esta meta, o Centro traballa para mellorar o acceso aos seus fondos a través das ferramentas que ofrecen as novas tecnoloxías (web, publicacións electrónicas, dixitalización, ampla difusión de recursos…) e a xeración de proxectos para dar visibilidade aos nosos fondos, testemuño directo do noso patrimonio escénico e musical.

Na actualidade, Javier de Dios é o director do CDAEM.

Historia

O CDAEM nace como resultado da integración do Centro de Documentación Teatral e o Centro de Documentación de Música e Danza, ambos os dous pertencentes ao INAEM.

O Centro de Documentación Teatral (CDT) comezou o seu labor en 1971 para custodiar os documentos pertencentes aos arquivos do Estado relacionados coas artes escénicas. Deste xeito, herdou os fondos fotográficos, fonográficos e impresos (carteis, programas…) do ente Teatros Nacionais e Festivais de España —un organismo autónomo adscrito a diversos ministerios ata a súa desaparición—, así como un amplo fondo bibliotecario. Desde entón, eses fondos fóronse incrementando con adquisicións e doazóns de moi diversa índole.

Nos seus primeiros anos, o CDT foi dirixido por Vicente Amadeo, quen tamén se ocupaba do Teatro Nacional de Cámara e Ensaio. En 1979, baixo a dirección de César Oliva, a entidade configúrase tal e como a coñecemos na actualidade.
Sucédelle Moisés Pérez Coterillo e o CDT edita durante dez anos (1983-1992) unha revista referente para entender o teatro de España daquela década: El Público.
Ao abeiro desta publicación, ofrécense nestes anos outras como, por exemplo, os cadernos teatrais; as obras teatrais; a Guía Teatral de España; e un dos sinais de identidade do Centro de Documentación Teatral: o Anuario Teatral.

Andrés Peláez ocupa a dirección do CDT en 1993 —compaxinando este cargo coa dirección do Museo Nacional de Teatro de Almagro—, dá continuidade aos proxectos emprendidos e edita a Historia de los Teatros Nacionales, un título de referencia.

En 1996, Pérez Coterillo volve á dirección do CDT, pero fina apenas uns meses despois de ocupar o cargo. Asume entón a dirección Cristina Santolaria, que retoma os anuarios e desenvolve un amplo programa de recuperación de publicacións, como a historia, antoloxía e índices de Primer ActoEl Público e diversos estudos monográficos, ao tempo que se comezan a publicar de modo regular os premios Calderón de la Barca.

Coa chegada de Julio Huélamo en 2000, continúanse moitas destas liñas de traballo, completadas con edicións de contido multimedia como Teatro en guerra e Retratos en Blanco y Negro (caricaturas do Teatro).
Simultaneamente, comeza a desenvolverse un plan de edicións facsímiles dixitalizadas de revistas de teatro: El Público, Teatro, Yorick, Pipirijaina, El Teatro (1900-1905 e 1909-1910).
Esta aposta polos formatos dixitais vese claramente reflectida na Revista Digital de la Escena, que foi o xermolo da páxina web que se presentou en 2011 e a plataforma para un avanzado xestor documental que ofrece cerca dun millón de documentos dixitalizados, ademais de publicacións como as revistas dixitais Don GalánFiguras e os Documentos para la Historia del Teatro Español.

En 2016, deuse un paso moi significativo coa creación da Teatroteca, un pioneiro servizo de préstamo en liña de gravacións audiovisuais que dá acceso, polo momento, a 1600 das preto de 10 000 que atesoura o seu fondo.


Para falar das orixes do Centro de Documentación de Música e Danza (CDMYD), haise que remontar á creación, en 1978, do Centro Nacional de Documentación Musical, cuxo primeiro director foi Antonio Iglesias.

En 1985, con Jacinto Torres á fronte —e baixo o nome de Centro de Documentación Musical— pasa a formar parte da Secretaría de Estado de Cultura, a través do INAEM. En 1991, Antonio Álvarez Cañibano comeza a dirixir o centro que, cinco años despois, pasa a denominarse Centro de Documentación de Música e Danza, ao incorporar a sección de Danza.
Durante esta etapa, os seus traballos céntranse na creación dunha serie de bases de datos, entre as que destacan Recursos musicais en España, Estreas de música en España, Recursos da danza, BIME ou Bibliografía Musical Española, etc.
A través delas, o CDMYD elabora documentos secundarios, como índices, repertorios ou catálogos, que facilitan o acceso dos usuarios aos seus fondos.

O CDMYD tamén contribuíu á recuperación patrimonial de fontes para o estudo da música española, con libros como a edición facsímile do Diccionario de efemérides de Baltasar Saldoni, a Historia de la Música en España ou o Manuscrito Novena, así como numerosas publicacións en colaboración con outras entidades. O CDMYD colaborou con frecuencia con importantes institucións dentro do campo da información e a documentación musical, tanto de ámbito nacional, como AEDOM (Asociación Española de Documentación Musical), como internacional, como membro da IAMIC (International Association of Music Information Centres) e da IAML (International Association of Music Libraries).

Entre as súas publicacións, destacan El Quijote y la Música, La música en tiempos de la Constitución de Cádiz, os anuarios “Pasos”, rexistros da actividade da Danza en España, ou as monografías Mapa del patrimonio musical en EspañaMapa del patrimonio de danza en España ou Colecciones españolas de instrumentos musicales.

O CDMYD organizou exposicións, ou colaborou na súa organización, en diversas cidades españolas e estranxeiras, entre as que cabe sinalar “Actualidade do libro de música en España”, “50 anos da Orquestra Nacional de España”, “Óscar Esplá e a música do seu tempo”, “Imaxes para a lírica. O teatro musical español a través da estampa”, “Vicente Escudero, imaxe dun legado” e “Ritmo para o espazo”, entre outras. A xestión dos legados depositados no centro é outra das tarefas do CDMYD.

Desde o ano 2002, o CDMYD xestiona a Axencia Española do ISMN (International Standard Music Number). O ISMN é o número internacional que identifica de xeito unívoco as publicacións de música notada, sexa para a súa venda, aluguer ou difusión gratuíta, sexa para os efectos de dereitos de autor.

Esta base contén os preto de 24 000 rexistros bibliográficos das publicacións con música notada editadas en España desde 2002.


O equipo do CDAEM está formado por documentalistas, bibliotecarios, arquivistas, comunicadores, técnicos audiovisuais, persoal administrativo e especialistas en teatro, circo, música e danza.

Dirección
Javier de Dios
Administración
Cristina González
Alberto Martín
Administración web e contidos dixitais
Sara Akkad
Axencia ISMN
Marta Fernández
Arquivos
Mar Gómez Jiménez
Daniel Herranz Barnés
Audiovisuais
Daniel Alonso
Alejandro Arroyo
Juan Antonio Ávila
José Manuel Bonilla
José Antonio Carrascosa
Ignacio Checa
Carlos Díaz Pugnaire
Juan Carlos Gil
David González
Eduardo Lamamie de Clairac
José Martín
María Serrano
Javier Suárez

Biblioteca e usuarios
Luis Eugenio
Pilar García
Paloma E. Gimeno
Berta Muñoz
Pedro Ocaña
Ana Isabel Villajos.
Comunicación e contidos
José Ramón Fernández
Esther Montero
Documentación
CIRCO E TEATRO
Adoración Casas
José Luis González
Covadonga Iglesias
Ana Isabel Martínez
Mar Parra
DANZA
Rosana López
MÚSICA
José Ignacio Cano
Montserrat García
María José González
Cristina Marcos
Eugenio Gómez del Pulgar
Ordenanza
Carlos Molano